 |
| “ரூட்ஸ்” என்ற நாவல் எழுதியதன் மூலம் உலகப் புகழ் பெற்ற அலெக்ஸ் ஹேலி |
“வேர்கள்” நூலின் மூல நூலான “ரூட்ஸ்” (Roots) என்ற ஆங்கில நாவலுக்கான வரலாறு மிக்க சுவாரஸ்யமானது. அதனை அறிய வேண்டுமென்றால் நாவலாசிரியரின் வரலாறை கொஞ்சம் அலசினால்தான் பொருத்தமாக இருக்கும்.
அலெக்ஸ் ஹேலி என்ற அமெரிக்கக் கறுப்பர்தான் இந்த நூலை எழுதினார் என்பது வாசகர்களுக்குத் தெரியும். அவர் 1921ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் 11 அன்று நியூயார்க்கில் இதாகா என்ற இடத்தில் சிமோன் ஹேலி-பெர்த்தா ஜார்ஜ் தம்பதியினருக்கு மகனாகப் பிறந்தார்.
இளவயதில் கடலோரக் காவற்படையில் பணிபுரிந்தார். பின்னர் பத்திரிகைத்துறைக்கு வந்தார். பின்னர் கைதேர்ந்த பத்திரிகையாளராகவும், எழுத்தாளராகவும் மாறினார். ரீடர்ஸ் டைஜஸ்ட் (Readers Digest), பிளேபாய் (Playboy) ஆகிய பிரபலமான பத்திரிகைகளில் பணியாற்றினார்.
மால்கம் எக்ஸின் வரலாறை எழுதுவதற்கு இவர் பணிக்கப்பட்டார். மால்கம் எக்ஸ் இஸ்லாமியப் பிரச்சாரப் பணியில் மிக்க பரபரப்பாக இருந்ததால் அலெக்ஸ் ஹேலியிடம் ஓர் இடத்தில் அமர்ந்து பேட்டி கொடுப்பதற்கெல்லாம் அவருக்கு நேரம் இருக்கவில்லை. எனவே மால்கம் எக்ஸ் செல்லுமிடமெல்லாம் அலெக்ஸ் ஹேலியும் சென்றார்.
 |
| மால்கம் எக்ஸ் (வலது) தன் வாழ்க்கை வரலாறைச் சொல்லச் சொல்ல அலெக்ஸ் ஹேலி அதனை டைப் அடித்து பதிவு செய்கிறார் |
அந்தப் பயணத்தின்போது காரில் வைத்து மால்கம் எக்ஸிடம் இவர் பேட்டியெடுப்பார். இப்படி 1963 முதல் 1965ம் ஆண்டு பிப்ரவரியில் நியூயார்க்கில் அவுடுபோன் அரங்கத்தில் வைத்து மால்கம் எக்ஸ் சுட்டுக்கொல்லப்படும் வரை ஹேலி அவரிடம் எடுத்த 50க்கும் மேற்பட்ட ஆழமான பேட்டிகளின் தொகுப்புதான் “மால்கம் எக்ஸின் வாழ்க்கை வரலாறு” (The Autobiography of Malcolm X) என்ற நூல்.
இதுதான் அலெக்ஸ் ஹேலியின் முதல் நூல். இந்நூல் 1965ம் ஆண்டு வெளியாகி, விற்பனையில் சாதனை படைத்தது. முதல் நூலிலேயே அலெக்ஸ் ஹேலி மிகப் பிரபலமானார். 1966ம் ஆண்டு இந்த நூலுக்காக அலெக்ஸ் ஹேலி அனிஸ்ஃபீல்டு-வோல்ஃப் புத்தக விருது (Anisfield-Wolf Book Award) வாங்கினார்.
 |
| மாலிக் அல் ஷாபாஸ் என்ற மால்கம் எக்ஸ் |
1977 வரை இது 60 லட்சம் பிரதிகள் விற்றுத் தீர்ந்ததாக நியூயார்க் டைம்ஸ் என்ற ஆங்கிலப் பத்திரிகை கூறுகிறது. 1998ம் ஆண்டு டைம் என்ற ஆங்கிலப் பத்திரிகை இந்நூல் இருபதாம் நூற்றாண்டின் அதிக பிரசித்தி பெற்ற, செல்வாக்கு பெற்ற நூல் என்று பறைசாற்றியது.
இதனை ஏன் இங்கே குறிப்பிடுகின்றேன் என்றால் ரூட்ஸ் நாவலின் துவக்கப் புள்ளி இங்கேதான் ஆராம்பாகிறது. மால்கம் எக்ஸ் பல பல்கலைக் கழகங்களில் கருத்தரங்குகளில் உரையாற்ற அழைக்கப்பட்டார். அங்கே ஆற்றிய உரைகளிலெல்லாம் மால்கம் எக்ஸ் சொன்ன ஒரு வரலாற்று உண்மைதான் அலெக்ஸ் ஹேலிக்கு இந்தப் புதினத்தை உருவாக்கத் தூண்டியது.
அதாவது, அமெரிக்காவில் வாழும் கறுப்பர்கள் ஆப்ரிக்காவிலிருந்து கடத்திக் கொண்டு வரப்பட்டு அடிமைகளாக அமெரிக்காவில் விற்கப்பட்டவர்கள், அங்கே ஆப்பிரிக்காவில் அவர்கள் முஸ்லிம்களாக இருந்தார்கள் என்பதுதான் அந்தச் செய்தி.
சிறு வயதில் அறியாமல் செய்த தவறுகளுக்காக மால்கம் X சிறையில் இருந்தபொழுது சிறை நூலகத்தின் அத்தனை நூல்களையும் படித்து முடித்து விட்டார். அப்படி பலதரப்பட்ட நூல்களையும் படித்தபொழுதுதான் அவர் இந்த உண்மையைக் கண்டறிந்தார்.
மால்கம் எக்ஸுடன் கூடவே செல்லும் அலெக்ஸ் ஹேலி இந்தச் செய்தியைக் கேட்டார். மீண்டும் மீண்டும் கேட்டார். ஆச்சரியப்பட்டுப் போனார். தானும் ஒரு கறுப்பர்தானே... தன்னுடைய மூதாதையர்களும் ஆப்ரிக்காவிலிருந்து கடத்தப்பட்டு வந்தவர்கள்தானே... அவர்களெல்லாம் முஸ்லிம்களா... அப்படியென்றால் நான் முஸ்லிம்களின் வழி வந்தவனா... என்று சிந்திக்க ஆரம்பித்தார். இந்தக் கூற்று உண்மையானதுதானா என்று ஆராயவேண்டும் என்று அப்பொழுதே முடிவெடுத்தார்.
அப்பொழுதுதான் அவருக்கு அவர்களின் மூதாதையர்கள் பற்றி அவருடைய குடும்பத்தார், குறிப்பாக அவருடைய பாட்டி அடிக்கடி நாட்டுப்புறப் பாடல் போல் பாடுவது நினைவுக்கு வந்தது. அதிலேயே அவரின் மூதாதையர்களின் பெயர்களெல்லாம் வந்து விடும். தன் மூதாதையர்கள் பற்றி மேலும் பல விவரங்களை அறிந்திட அவர் தன் குடும்பத்தின் மூத்த உறுப்பினர்களைச் சந்தித்து பழைய வரலாறுகளையெல்லாம் கிளற ஆரம்பித்தார்.
நூலகத்தில் சென்று அன்றைய ஆப்பிரிக்க - அமெரிக்க வரலாறுகளைத் தேடித் தேடிப் படித்தார். அன்றைய ஆப்ரிக்க - அமெரிக்க வாழ்விடங்கள், கலாச்சாரங்கள், உணவுப் பழக்கம் என்று அத்தனையையும் ஆராய ஆரம்பித்தார்.
இப்படியே 12 வருடங்கள் கடும் ஆராய்ச்சியை மேற்கொண்டார். மூன்று கண்டங்களிலுள்ள பலப்பல நாடுகளுக்குச் சுற்றினார். கிட்டத்தட்ட 50 நூலகங்களில் ஆய்வு செய்தார். இறுதியாக தன் முன்னோர்களின் வரலாறைத் தோண்டியெடுத்தார். தன் ஏழாவது தலைமுறை மேற்கு ஆப்ரிக்காவில் காம்பியா என்ற நாட்டில் ஜுஃபுர் என்ற செழிப்பு மிக்க ஒரு சிறிய கிராமத்தில் பாரம்பரியமிக்க ஒரு முஸ்லிம் குடும்பத்தில் முடிந்ததைக் கண்டுபிடித்தார்.
தன் ஏழாவது முப்பாட்டனாரின் பெயர் குண்டா கிண்டே என்பதை அறிந்தார். அதனை வரலாற்றுப் புதினமாக வடித்தெடுத்தார். அதுதான் “ரூட்ஸ்” என்ற ஆங்கிலக் காவியம்.
நாவல் ஆப்ரிக்காவில் குண்டா கிண்டேயிடமிருந்து தொடங்கும். குண்டா கிண்டே என்ற காக்கை போன்ற கறுப்புக் குழந்தை பிறப்பதுதான் முதல் காட்சி. முதல் அத்தியாயம். கி.பி. 1750லிருந்து தொடங்கும் நெஞ்சைப் பிழியும் அந்தக் கொடூர வரலாறு 1922ல் அமெரிக்காவில் முடிவடையும்.
 |
| ரூட்ஸ் திரைப்படமாக... (குண்டா கிண்டேவைக் கட்டி வைத்து சாட்டையால் அடிக்கும் வெள்ளை மிருகம்) |
ஆப்ரிக்காவிலிருந்து குண்டா கிண்டே என்ற அந்த முஸ்லிம் அமெரிக்காவுக்குக் கடத்திக் கொண்டு வரப்பட்டு, அங்கே அடிமையாக விற்கப்படுகிறார். அவரது வழித்தோன்றல் அடிமைத் தலைமுறையாக வளர்ந்து, கிறிஸ்தவத் தலைமுறையாக மாற்றப்பட்டு, அமெரிக்காவோடு கால ஓட்டத்தில் கலந்து, கரைந்து விடுகிறது.
இந்த வரலாற்றுப் புதினத்தைப் படித்துவிட்டு பல கறுப்பர்கள் தங்கள் மூல மார்க்கம் இஸ்லாம் என்று அறிந்து இஸ்லாத்தைத் தழுவினர். திக்குத் தெரியாமல் சிதறி, சீரழிந்து கிடந்த அமெரிக்கக் கறுப்பர்களுக்கு தங்களுக்கும் ஒரு பாரம்பரியமிக்க வரலாறு உண்டு என்ற தன்னம்பிக்கை தலைதூக்கியது. படிக்கத் தெரியாத கறுப்பர்கள் கூட தங்கள் முன்னோர்களின் வரலாறைத் தாங்கிய இந்த நூலை வாங்கி பைபிள் போல பட்டுத் துணியில் போர்த்திப் பாதுகாத்தனர்.
1976ல் ரூட்ஸ் வெளிவந்தவுடன் அது அமெரிக்காவில் மட்டுமல்ல, ஒட்டுமொத்த உலகிலும் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்திற்று. உலகிலேயே அதிகமாக விற்கப்பட்ட நூல்களின் பட்டியலில் ரூட்ஸ் இடம் பெற்றது. இதுவரை 37 மொழிகளில் இது மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது இதன் வீச்சின் வேகத்தை உணர்த்தும்.
இந்த நூலுக்காக அலெக்ஸ் ஹேலிக்கு 1977ல் பெருமைக்குரிய “சிறப்பு புலிட்ஸர் பரிசு” (Special Pulitzer Prize) வழங்கப்பட்டது.
அதே வருடம் இந்தப் புதினம் திரைப்படமாக எடுக்கப்பட்டு தொலைக்காட்சித் தொடராக ஏபிசி தொலைக்காட்சியில் ஒளிபரப்பப்பட்டது. இந்தத் தொடரும் நூலைப் போலவே பெரும் வரவேற்பைப் பெற்றது. இதனைக் கண்டவர்களின் எண்ணிக்கையும் சாதனைப் பட்டியலில் சேர்ந்தது. அதாவது, 13 கோடி பேர் இந்தத் தொடரைக் கண்டுகளித்தனர்.
அமெரிக்காவில் வாழும் ஆப்ரிக்கக் கறுப்பர்களின் வரலாறு நீண்ட பாரம்பரியம் கொண்டது, அது அழிந்திடவில்லை என்பதை இந்தப் புதினம் வலியுறுத்தி நின்றது. இந்த வரலாற்றுக் காவியம் இன்னொரு தீப்பொறியையும் கிளறிவிட்டது. அதாவது “பரம்பரையியல்” அல்லது “மூதாதையர் பற்றிய ஆய்வியல்” என்ற Genealogy பற்றிய ஆராய்ச்சியை அது தூண்டி விட்டது.
அலெக்ஸ் ஹேலி ஒருமுறை சொன்னார்: “நான் சந்தித்த கறுப்பர்களில் பெரும்பாலோர் - வசதிமிக்கவர்கள், வசதி குறைந்தவர்கள் எல்லோரும் அதில் அடங்குவர் - என்னிடம் சொன்னது, “நான் உங்களுக்காக பெருமைப்படுகிறேன்.” நான் இந்த நம்பிக்கையைப் பெற வேண்டும் என்றே உணர்கிறேன். கறுப்பர்களைத் தலைகுனிய வைக்க நான் ஒருபொழுதும் விடமாட்டேன். நான் சம்பாதித்த பணம், சம்பாதிக்கப் போகும் பணம் ஆகிவையெல்லாம் இவர்களை ஒப்பிடும்பொழுது எனக்கு ஒன்றுமே இல்லை.”
ரூட்ஸ் புதினத்திற்காக அலெக்ஸ் ஹேலி மேற்கொண்ட கடும் ஆராய்ச்சிக்காகவும், அந்த நூல் கொண்டுள்ள ஆழமான இலக்கியச் செறிவுக்காகவும் 1977ல் National Association for the Advancement of Colored People (NAACP) என்ற மனித உரிமைகள் அமைப்பு அலெக்ஸ் ஹேலிக்கு ஸ்பிங்கம் விருது (Spingam Award) வழங்கி கௌரவித்தது. இனப்பாகுபாட்டையும், நிறவெறியையும் அழித்தொழிப்பதற்காக 1909ல் உருவாக்கப்பட்ட ஆப்ரிக்க-அமெரிக்க மனித உரிமைகள் அமைப்புதான் NAACP என்பது.
அமெரிக்காவின் டென்னஸ்ஸி மாகாணத்தில் உள்ள டென்னஸ்ஸி பல்கலைக்கழக நூலகத்தில் ரூட்ஸ் புதினத்திற்காக அலெக்ஸ் ஹேலி சேகரித்த அரிய பதிவுகள் ஆவணப்படுத்தி வைக்கப்பட்டுள்ளன. அதில் அவர் ரூட்ஸ் புதினத்திற்காக எழுதிய ஆராய்ச்சிக் குறிப்புகள், முன்வரைவுகள், சட்டக் குறிப்புகள், வரலாற்றுக் குறிப்புகள் போன்றவை காணப்படுகின்றன.
1979ல் மீண்டும் ஏபிசி டிவி ரூட்ஸ் புதினத்தின் அடுத்தபடியாக உள்ள தொடரை வெளியிட்டது. அலெக்ஸ் ஹேலி காம்பியாவின் ஜுஃபுர் கிராமத்திற்குச் சென்றது வரை அதில் இடம் பெற்றிருந்தது.
தன் முன்னோர்களின் வேர்களைக் கண்டுபிடித்த அலெக்ஸ் ஹேலி, தன் ஏழாவது முப்பாட்டனார் ஜுஃபுர் கிராமத்திலுள்ளவர் என்பதை அறிந்தவுடன் வாகன வசதிகள் இல்லாத அந்தக் கிராமத்திற்கு மிகுந்த சிரமங்களுக்கிடையில் செல்வார். அவர்களின் மொழி அவருக்குத் தெரியாததால் மொழிபெயர்ப்பாளர்களையும் ஒன்றாக அழைத்துச் செல்வார்.
அவர்களின் சுத்தமான ரத்தத்தின் முன் கலப்படமுற்ற தன் ரத்தத்தை எண்ணி வெட்கப்பட்டு கூனிக் குறுகி அவர் நிற்பார். அந்த உணர்ச்சியை அப்படியே நாவலிலும் வடித்திருப்பார். இதனைப் படிப்பவர்களுக்கு உணர்ச்சிப் பெருக்கில் கண்ணீர் வராமல் இருக்காது.
ரூட்ஸ் திரைப்படத்தில் அலெக்ஸ் ஹெலியின் வெவ்வேறு வயதுக்காரர்களாக கிறிஸ்டாஃப் செயின்ட் ஜான், டாமொன் இவான்ஸ், ஜேம்ஸ் ஏர்ள் ஜோன்ஸ் ஆகிய புகழ்பெற்ற நடிகர்கள் மிகவும் தத்ரூபமாக நடித்துள்ளனர்.
அலெக்ஸ் ஹேலியின் வாழ்க்கையில் நடந்த இன்னொரு முக்கியமான உணர்ச்சிப் பெருக்கு நிகழ்வுதான் அன்னபோலிஸ் துறைமுகம்.
குண்டா கிண்டேயும், அவருடன் கடத்தப்பட்ட கறுப்பர்கள் அனைவரும் பயணித்த கப்பல் 1767ம் ஆண்டு அமெரிக்காவில் அன்னபோலிஸ் துறைமுகத்தில் வந்து இறங்கியது. அலெக்ஸ் ஹேலி அங்கே சென்று பழைய ஆவணங்களை அக்குவேறு ஆணிவேராக அலசி ஆராய்ந்து அந்தக் கப்பலைக் கண்டுபிடித்தார்.
அவருடைய ஏழாவது தலைமுறை முப்பாட்டனாரை விலங்கிட்டு ஏற்றி வந்த அந்தக் கப்பலின் பெயர் “தி லார்ட் லிகோனியர்” (The Lord Ligonier). அந்தக் கப்பலில் பயணித்தவர்களின் பட்டியலை ஒருவழியாகக் கண்டுபிடித்தார். அதில் சரக்குகள் பட்டியலில் குண்டா கிண்டே என்ற பெயரும் இருந்தது. அந்தப் பெயரைப் பார்த்ததும் அப்படியே கண் குத்தி நின்றார் அலெக்ஸ் ஹேலி.
அது 1967, செப்டம்பர் 29ம் தேதி. அதாவது அந்தக் கப்பல் அங்கே வந்து சரியாக 200 வருடங்கள் கழித்து அலெக்ஸ் ஹேலி தன் முப்பாட்டனார் வந்த கப்பலைக் கண்டுபிடித்துவிட்டார். தன் வாழ்வின் உச்சகட்ட உணர்ச்சிப் பெருக்குள்ள நாள் அதுதான் என்று பின்னர் அலெக்ஸ் ஹேலி குறிப்பிடுகிறார்.
நாவலில் இந்தக் காட்சியை அவர் அதியற்புதமாக வர்ணித்திருப்பார். படிப்போருக்கு அதே உணர்ச்சிப் பெருக்கு ஏற்பட்டு, கண்களில் நீர் சுரக்கும் அளவுக்கு அந்த வரிகளில் கனம் இருக்கும்.
இந்த வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க நிகழ்வை என்றென்றும் நினைவுகூரும் விதமாக அன்னபோலிஸின் நடுவில் ஒரு நினைவுச் சின்னம் எழுப்பப்பட்டுள்ளது. அலெக்ஸ் ஹேலி தன் காலடியில் குழுமியிருக்கும் குழந்தைகளுக்கு கதை படித்துக் கொடுப்பது போன்று அதில் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது.
 |
| அலெக்ஸ் ஹேலி சிலையாக... |
ஹேலி ரூட்ஸ் நாவலை நியூயார்க்கிலுள்ள ஹாமில்டன் கல்லூரியில் வைத்துதான் எழுத ஆரம்பித்தார். எழுத்தின் இடைவேளையில் சிறிது இளைப்பாறும் பொருட்டு அங்கே சிறிய அளவில் நடக்கும் இசை நிகழ்ச்சியில் பியானோ வாசிப்பதைக் கேட்டு ரசிப்பார். பின்னர் ரூட்ஸ் உலகளாவிய அளவில் புகழ்பெற்றவுடன் அதே கல்லூரியில் அந்த நூலை எழுத ஆரம்பித்ததை நினைவுகூரும் முகமாக ஒரு சிறப்பு மேஜை அமைக்கப்பட்டது.
அலெக்ஸ் ஹேலியை கௌரவிக்கும் விதமாக அமைக்கப்பட்டுள்ள அந்த மஞ்சள் நிற மேஜையில் ஹேலி ரூட்ஸ் புதினம் எழுதிக் கொண்டிருப்பது போல் ஒரு பெயிண்டிங் வரைந்து வைக்கப்பட்டுள்ளது.
ரூட்ஸ் புதினம் அலெக்ஸ் ஹேலியின் தாய் வழி வேர்களைத் தேடிய புதினம். 1970களின் இறுதியில் அலெக்ஸ் ஹேலி தன் தந்தை வழிப் பாட்டியின் வேர்களைத் தேட ஆரம்பித்தார். அதனை ஆய்வு செய்து ஒரு நாவலை எழுத ஆரம்பித்தார். “குயீன்” (அரசி) என்று அந்த நாவலுக்குப் பெயர் வைத்தார்.
அவருடைய பாட்டியின் பெயர் குயீன். ஆனால் இந்த நாவலை அவர் முடிப்பதற்கு முன்பே பிப்ரவரி 10, 1992ம் ஆண்டு வாஷிங்டனில் வைத்து தனது 70வது வயதில் மாரடைப்பால் மரணமடைந்தார். அவர் பிறந்து வளர்ந்த இடமான டென்னஸ்ஸீயிலுள்ள ஹென்னிங் என்ற இடத்தில் அவர் அடக்கப்பட்டார்.
இறப்பதற்கு முன்பு டேவிட் ஸ்டீவன்ஸ் என்பவரிடம் இந்த நாவலை முடிக்கும்படி அவர் கேட்டிருந்தார். பின்னர் அது “அலெக்ஸ் ஹேலியின் குயீன்” (Alex Haley’s Queen) என்ற பெயரில் நாவலாக வெளிவந்தது. 1993ல் இது திரைப்படமாகவும் வெளிவந்தது.
ரூட்ஸ் நாவலின் வீச்சும், வேகமும் அது தமிழில் வேர்களாக முகிழ்ந்த பிறகும் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. இலக்கியச்சோலை பதிப்பகம் வெளியிட்ட வேர்கள் தமிழ் புதினத்தைப் படித்த பலர் அதிலுள்ள கதாபாத்திரங்களின் பெயர்களை மறக்காமல் நினைவில் வைக்கும் அளவுக்கு அது தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.
வேர்கள் வெளிவந்த புதிதில் ஹிந்து மத பிராமண வகுப்பிலிருந்து இஸ்லாத்தைத் தழுவிய ஒரு பெண் இதனைப் படித்துவிட்டு மூன்று நாட்கள் அழுதுகொண்டிருந்ததாக அவருடைய கணவர் என்னிடம் சொன்னபொழுது மலைத்துப்போய் விட்டேன்.
வேர்களின் இறுதியில் அலெக்ஸ் ஹேலி குறிப்பிடுவதைப்போல ஒரு தோல்வியின் வரலாறு இவ்வளவு பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியதை எண்ணி வியந்திருக்கிறேன். அதன் வீச்சு இன்னும் குறையவில்லை. அது ஏற்படுத்தும் தாக்கம் இன்னும் தணியவில்லை.
சில மாதங்களுக்கு முன்பு துபையில் வசிக்கும் நாகர்கோவில் கோட்டாறைச் சேர்ந்த முஹம்மது அனஸ் என்ற வேர்களைப் படித்த வாசகர் மெட்ரோ ரயிலில் பயணித்தபொழுது நடந்த ஓர் அனுபவத்தை முகநூலில் பகிர்ந்திருந்தார். அதன் சுருக்கம் இதுதான்:
“மெட்ரோ ரயிலில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தேன். என் பக்கத்து இருக்கையில் ஓர் ஆப்ரிக்கர் அமர்ந்திருந்தார். அவரிடம் பேச்சு கொடுக்க ஆரம்பித்தேன். அவரும் சரளமாக பேச ஆரம்பித்தார். அவருடைய சொந்த நாடு எது என்று கேட்டேன். “காம்பியா” என்றார்.
எனக்கு காம்பியா நாட்டைப் பற்றி எதிலோ படித்த ஞாபகம். கொஞ்சம் யோசித்துப் பார்த்தேன். நினைவுக்கு வந்தது. உடனே அவரிடம், “காம்பியா, செனகலின் பக்கத்து நாடா?” என்று கேட்டேன். ஆப்ரிக்கர்களுக்கே உண்டான ஒரு துள்ளலில் என் கையில் ஒரு தட்டு தட்டி, “மிகச் சரியாக சொன்னீர்கள். காம்பியா, செனகலின் நடுவே அமைந்திருக்கிறது. உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?” என்று என்னிடம் திருப்பிக் கேட்டார்.
நான் அவரிடம், “ரூட்ஸ் என்ற புத்தகத்தில் அந்த நாட்டைப் பற்றிப் படித்திருக்கிறேன்” என்றேன். அவருக்கு சந்தோஷம் தாங்கவில்லை. “என்ன... நீங்கள் அந்தப் புத்தகத்தை படித்திருக்கிறீர்களா? ஒவ்வொரு காம்பியா நாட்டவனிடமும் சொல்ல வேண்டிய மிக முக்கியமான வரலாறு அந்தப் புத்தகத்தில் இருக்கிறது...” என்று அங்காலாய்த்தார். அதற்கு பிறகு அவர் இன்னும் மனது விட்டு என்னிடம் பேச ஆரம்பித்து விட்டார்.”
இவ்வாறு முஹம்மது அனஸ் பகிர்ந்திருந்தார்.
சமீபத்தில் ஷார்ஜாவில் சர்வதேச புத்தகக் கண்காட்சி நடைபெற்றது. அதில் இலக்கியச்சோலை நூல்களும் இடம் பெற்றிருந்தன. நெல்லை ஏர்வாடியைச் சேர்ந்த அப்துல்லாஹ் இப்னு ஷாஃபி என்ற வாசகர் “வேர்கள்” நூலை அங்கே வாங்கிப் படித்துவிட்டு அது ஏற்படுத்திய தாக்கத்தில் ஓர் ஆய்வுரையையே அனுப்பி விட்டார்.
அதன் சுருக்கம் வருமாறு:
“நூலின் மையக் கருத்தும், மொழிபெயர்ப்பின் மொழிநடையும், சம்பவங்களின் சுவாரஸ்யமும், நூல் முழுதும் இழையோடும் வரலாற்றுக் கொடுமையின் சோகமும் வாசிப்பவர்களை ரொம்பவே பாதிக்கும் என்பதை உணர முடிந்தது.
புத்தகத்தைப் படித்ததிலிருந்து மனம் மிக பாரமாக இருப்பதை உணர்ந்தேன். தனது பரம்பரையின் வேர்களைத் தேடும் ஒரு பத்திரிகையாளரின் பரம்பரைத் தொடர் வரலாற்று நாவலாக வடிக்கப்பட்டுள்ளது. சக மனிதர்களை சிறிதும் ஈவு இரக்கமில்லாமல், விலங்குகளை விடக் கேவலமாக நடத்தி, ஒரு இனத்தின் அடையாளத்தையே அழித்து நாடோடிகளாக்கிய குரூர புத்திக்கு சொந்தக்காரர்கள் (மேலை நாட்டவர்கள்), இன்று மனித உரிமைகள் பற்றி பேசுவதை நினைத்தால் நெஞ்சு பொறுக்கவில்லை.
நூலின் காட்சி அமைப்புகள், நம்மை அந்த இடத்துக்கே கொண்டு செல்கின்றன என்றால் அது மிகையல்ல. ஆப்பிரிக்க காம்பியாவின் ஜுஃபூர் கிராமமும், மாண்டிங்கா மக்களின் கலாச்சாரமும், அடிமைகளை ஏற்றிச் செல்லும் கப்பலும், புதிய அமெரிக்க பூமியின் பண்ணைகளும், அடிமைச் சேரிகளும், ஆப்பிரிக்காவின் மனித ஆவணக் காப்பகங்களான கிரியட்டுகளும் இன்றும் கண் முன்னே நிழலாடிக் கொண்டிருக்கின்றன.
கதையின் பாத்திரங்களும் தலைமுறை வாரியாக மனதில் பதிந்து விட்டன: குண்டா கிண்டே - கிஸ்ஸி - கோழி ஜார்ஜ் - டாம் லீ - சியாமா - பெர்த்தா - அலெக்ஸ் ஹேலி.
இந்நூலைப் படிக்கும் ஒவ்வொருவருக்கும் தனது வேர்களைத் தேடும் ஆர்வம் வருவதைத் தவிர்க்க இயலாது. என் தகப்பனார் அவர்கள் எங்களது குடும்பத் தலைமுறைகளை சார்ட் வடிவில் பட்டியலிட்டு என்னிடம் இனி வரும் தலைமுறைகளையும் இதில் சேர்த்துக் கொள்ளவேண்டும் என்று சொன்னதன் முக்கியத்துவம் இப்போது புரிகிறது.
நபி (ஸல்) அவர்கள் காலத்திலிருந்து இன்று வரை ஸஜரா அல்லது ஸில்ஸிலா என்ற பெயரில் தங்களது குடும்ப தலைமுறை ஆவணத்தைப் பாதுகாக்கும் பழக்கம் அரபுகளிடையே இருக்கிறது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
பொதுவாகவே நம்மிடையே அமெரிக்க, ஐரோப்பிய, கீழை நாடுகளின் வரலாறு மற்றும் கலாச்சாரத்தைப் பற்றித் தெரிந்த தகவல்களை விட ஆப்பிரிக்காவைப் பற்றி அறிந்தது மிக மிகக் குறைவு என்றே நினைக்கிறேன்.
உலக முஸ்லிம் மக்கள் தொகையில் மூன்றில் ஒரு பங்குக்கும் அதிகமான முஸ்லிம்களைக் கொண்ட ஆப்பிரிக்க முஸ்லிம்களைப் பற்றி அறியும் ஆவலை “வேர்கள்” நிச்சயமாகத் தூண்டும் என நம்புகிறேன்.
இப்போதெல்லாம் துபை வீதிகளில் எந்த ஒரு ஆப்பிரிக்கரைப் பார்த்தாலும் இவர் ஒரு காம்பியனாக, மாண்டிங்காவாக இருப்பாரோ என எண்ணத் தோன்றுகிறது.
சமீபத்தில் என் நண்பரோடு பணி புரியும் ஒரு செனகல் நாட்டுக் காரரிடம் “வேர்கள்” பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். அவர் மிக ஆர்வத்தோடு ரூட்ஸ் நூலில் இடம் பெற்றுள்ளது நூற்றுக்கு நூறு உண்மை எனவும், அடிமைகளை ஏற்றும் துறைமுகங்கள் செனகலில்தான் இருப்பதாகவும் கூறினார்.
“நீங்கள் மாண்டிங்காவா?” எனக் கேட்டதற்கு, “இல்லை. நான் உலோஃப் இனத்தைச் சேர்ந்தவன்” என அவர் கூறியதும், எனக்கு கப்பலில் குண்டாவுடன் சேர்த்துக் கட்டப்பட்டிருந்தவர் ஒரு உலோஃப் தான் என்பது நினைவுக்கு வந்து போனது.
வேர்கள் மூலமாக என் சிற்றறிவுக்கு எட்டும் சில படிப்பினைகளாக நான் கருதுவது:
1. ஒரு சமூகத்தை அழிக்க முதலில் எதிரிகள் செய்வது அவர்களின் கலாச்சார அடையாளங்களை அழிப்பது. அதுதான் குண்டாவின் விஷயத்தில் நடந்தது. அடுத்த தலைமுறைகளுக்குத் தாங்கள் முஸ்லிம்கள் என்பதே தெரியாமல் போய்விட்டது.
2. மேலை நாடுகளின் அடிமை முறை உடல் ரீதியாக களையப்பட்டு விட்டதாக பிரகடனப் படுத்தப்பட்டாலும், உள ரீதீயான சிந்தனை அடிமைத்தனத்தை (Ideological Slavery) அவர்கள் இன்றும் திணித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள் (குறிப்பாக முஸ்லிம் உம்மாவின் மீது) என்பதற்கு முஸ்லிம் நாடுகளில் அவர்கள் ஏற்படுத்தியுள்ள கலாச்சாரத் தாக்கங்களும், போர்களும், ஹாலிவுட் கற்பனைகளும், குழந்தைகளை அடிமைப்படுத்தும் கேம்களும், கார்ட்டூன்களும், மீடியாக்களும், KFCகளும், போதைப் பொருட்களும், முதலாளித்துவ சந்தை முறைகளும், நவீன வங்கி முறைகளும், நவீன தொழில்நுட்ப போதைகளும், இன்னும் நமக்கே அறியாமல் நம்மை ஆட்கொண்டுள்ள எத்தனையோ ஆதிக்கங்களும் சான்று பகர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன என்பது நிதர்சனமான உண்மை.”
இவ்வாறு அப்துல்லாஹ் இப்னு ஷாஃபி அதில் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
“வேர்கள்” ஏற்படுத்திய தாக்கத்தின் அடுத்த விளைவு காயல்பட்டினத்தில் துளிர் பள்ளி அரங்கில் “வேர்கள்” பற்றிய நூலாய்வுரை நிகழ்ச்சி நடத்துவது வரை சென்றுள்ளது.
இன்ஷா அல்லாஹ் இந்த நூல் இன்னும் பல தாக்கங்களை ஏற்படுத்தும் என்பதில் எந்தச் சந்தேகமுமில்லை. பல்லாயிரக்கணக்கான மக்களை இஸ்லாத்தின்பால் சுண்டியிழுத்த இந்த ரூட்ஸ் புதினத்தின் ஆசிரியரான அலெக்ஸ் ஹேலி இறுதி வரை இஸ்லாத்தைத் தழுவவில்லை என்பது அடிக்குறியிட்டு சொல்லப்படவேண்டிய ஒன்று.
இங்கேதான் ஹிதாயத் என்னும் நேர்வழியின் அருமையும், பெருமையும் விளங்குகிறது. ஹிதாயத் என்னும் நேர்வழியை அல்லாஹ் யாருக்கு நாடுகிறானோ அவருக்குத்தான் கொடுப்பான். அது அலெக்ஸ் ஹேலியின் விஷயத்தில் நடைபெறவில்லை.
அந்த வகையில் நம்மையெல்லாம் அவனது நேர்வழியில் வைத்திருக்கும் அல்லாஹ்வுக்கே எல்லாப் புகழும்!
MSAH
Vidiyal Velli May 2014
